źródło:
„Nasze Gniazdo Rowień i Folwarki”
pomysłodawcy Zygmunt Łukaszczyk, Lucjan Buchalik
autor: Józef Kolarczyk
Wieś Folwarki swą historię wiąze nierozerwalnie z majątkiem ziemskim, który sięgał po Kradziejówkę i Żwakę. Z majątkiem związana była kuźnia, gorzelnia, młyn, warsztat kołodziejski i około dziesięciu budynków.
Po uruchomieniu mechanicznego młyna w Żorach, młyn wodny na Folwarkach podupadł, dziś możemy obejrzeć jedynie ruiny po nim. Kuźnia natomiast prosperowała całkiem dobrze jeszcze po II wojnie światowej. Jej wnętrze zachowało się w pierwotnym stanie. Warsztat kołodziejski wciąż istnieje, chociaż w zmienionej formie, odkąd przyszła mechanizacja. Tylko po gorzelni nie pozostał żaden ślad.
Na terenie Folwarek stoją na rozstajach dróg dwa prawie stuletnie krzyże. Jeden został ufundowany przez rodzinę Klimków, drugi zaś przez mieszkańców Folwarek. Ten ostatni zniszczył w 1998 r. pijany kierowca. Niebawem, 22 listopada tegoż roku, w tym samym miejscu stanoł nowy krzyż, ufundowany przez Urząd Miasta Żory i poświęcony przez ks. proboszcza Antoniego Masarczyka.
Po II wojnie światowej Folwarki liczyły 24 domy. Mieszkańcy w większości posiadali niewielkie kawałki ziemi. Administracyjne należały Folwarki najpierw do gminy Boguszowice, później do gromady Rowień, potem do Żor Wsi, by nareszcie wylądować jako sołectwo, a na kocu jako dzielnica.!
Po wybudowaniu na najbardziej urodzajnych polach ERC-u, rolnicy, którym zabrano ziemię, zostali zmuszeni do szukania innego źródła utrzymania. Wielu poszło do pracy w kopalni. Folwarki po II wojnie światowej zostały zelektryfikowane, w latach 70. przyłączono gaz, a w latach 80 opasano wieś wodociągiem. Ulice zostały oświetlone i wyasfaltowane. Zniknęły z nich furmanki ciągnione przez konie; pojawiły się nowe „konie”, mechaniczne…